Tabi tabi…

Annem Ankara’ya olağan ev derleme, toplama, temizleme işleri için gitti. Gelince yine yoğun bi kız arama çalışması yaşarız eminim; hayır adam(kardeşim oluyor bu adam) daha 24 yaşında, benim maaşımın üçe katlıyor her ay, 1.85 lik yakışıklı bi tip(reklamları dinlediniz, ilgilenenlere duyuralaım 🙂 okursa öldürecek beni) neden evde kalsın? Klasik bir bekar evi bu kadar abartmaya, acındırmaya, sülalecek kız arama, bulma, beğendirme çalışmalarına girmeye ne gerek var ki? Aklı olan erken evlenmez e adam da akıllı, varsın yemekleri dışardan yesin, renklilerle beyazları bir yıkasın, takım elbiseleri diz yapmış, evlerini böcek basmış olsun 😀

Neyse gelelim sadede; annemin burda olmaması hasebiyle Elif hanım okulun uygulamalı ana okuluna mecbur kaldı…Sadece yarım gündü ya 😦 Bu kadar işkence yapılır mı be kızım anneye? Bırakıyorum koşturuyor “aa at varmış”, “aa kaydırak”, “çocuklaaar ben geldiiiim”(kendi çok büyük ya) , tüy FZ hemen kaç… Bir oh çekip derse giriyorum, ilk ders ses yok, ohhh..2. ders ses yok ohhhhh….Tenefüste bir sesleniş “Hocaaamm kızınız durmuyormuş getiriyorlar” Nasıl yani?
Geliyor ki; sımsıkı sarılıyor boynuma “Anne ben çok üzüldüm, ben çok özledim, seni istedim, vermediler beni, bırakma, indirme kucağından…..” Cümleler iç çekişlerle uzayıp gidiyor. Ben de stres başlıyor, bahçeye indiriyorum, tenefüs bitiyor ;
-Gitmeyelim annecim, lütfen bahçede oynayalım
-Annecim benim çıkmam lazım bak burda Gülsüm teyze var (Dersi boş bi öğretmen; okul seferber )
-Yok seni istyorum ben

Top bulunur, Elif kandırılıp kaçılır derse, aradan 10 dakika geçer, kapı çalar, Elf kucakta
-Annecim seni istiyodum ama ben, bahçeye çıkalım lütfeeeen
– Gel bak burda tebeşir var, tahta var, çocuklar kıkır kıkır ( Allahtan atelye dersi sınıf 10 kişi, PC başı uygulamadalar)
-Aaaa o taş yazıyor mu? Ben yazıym mı?

Stres son raddede, gözüm kapıda her an biri gelecek derse bak, tahtada 2,5 yaşında bebek resim yapıyor :S Çaresizim, akraba yok, güvenilecek komşu yok, hem kreş var neden kaçar ki :S

-Elifin çişi geldiiiiiiii (Bağırıyor tahtada)
-Kooşşş(Rezil öğretmen, surat kıpkırmızı)
-Aaaa arkadaşlarım burda kalmış ben de durcaam
-Ohhhh kaaç FZ

Aradan yarım saat geçer ya da geçmez yine gelir, yine bahçe ister , yine gidemez, sınıf defterine resim yapacam diye tutturur, anneyi sıkıntıya sokar, o kadar sokar ki; öğlenden beri ellerinin titremesi geçmez 😦 Öğlen vakti sınıf kapısında beliren babayla bile gitmek istemez, annemi istiyorum diye yapışır boğazıma 😦

Gün biter, uyku vakti gelir, uyumayacam diye tutturulup, oturduğu yerde uyunur, pijamalar giyilmek istenmez, yemek yenmez, evin içi oyuncaklardan engelli koşu pistine dönüşür…Anne bezgin, eller titrek…

-İkinci çocuk falan dayanamam ben, aynı şeyleri bi kez daha yaşayamam
-Ne biliyorsun belki o çok uslu olur?
-Tabi tabi….

PS: Sinirlerim mi çok yıprandı nedir? Artık stres yaşayamıyorum, kalbim pata küte vururken ellerim titriyor, iyi ki ahliyeti aldık, asabiyede takılırdım yoksa bu halde